سالاد موزیک!
بر هر ادم عاقل و بالغی واضح و مبرهن است که جناب اقای فرخزاد,در شو همتا و تالی ندارد که البته این تعارف در ایران صدق میکند و حداکثر ممکن در المان که با نام "فری هارون" در کار "شو" و "شومنی" مقام تثبیت شده ای هستند,که مایه فخر ما است.اما اینکه در ایران در این زمینه خود را یکتا حساب کنند,مطلب درخور اهمیتی نیست چرا که "قحط الرجال" است و کسی نیست تا با ایشان رقابت کنند و این خود باعث میشود مقدار زیادی بی تفاوتی در برنامه اهدایی ایشان که نام پر طمطراق "بزرگترین شو هفته" را بخود گرفته به چشم بخورد! با وجود این طی سالهای گذشته ما شاهد شوهای درخور اهمیتی چه از خود ایشان و چه از دیگران اگر بتوان کار انها را در حد یک "شو" پایین اورد بوده ایم.این جماعت وقتی برنامه هایی مثل "حرف تو حرف" خیاطباشی و یا "دوستت دارم دوستت دارم" میرمطهری و یا همان شوهای اوایل کار خود فرخزاد را دیده است سطح توقعش خیلی بالا رفته و ضمن اینکه اگر خارج دیده هم نباشد وقتی با شو اشنا شد,از این طریق به برنامه های شو,کانال بین المللی هم راه پیدا کرد و شاهد ریزه کاریهایی بود که در سابق با ان اشنایی نداشته است.پس با این حساب طرف ما تماشاچی ای است که خوب میفهمد که هنوز هم استاد بدون در نظر گرفتن این سابقه چند ساله شو از همان ایده های اولیه ولی با وسعتی چشم گیرتر استفاده میکند که باید گفت واقعا دست مریزاد!
از طرفی حالا که شما امده اید و بقولی دست چند خواننده دیروز را که در حال حاضر در سایه خوانندگان جوان مجالی برای خودنمایی ندارند گرفته اید که این خیلی خوبست و ما بدان ارج مینهیم و با ان بقول فرنگی ها یک "سالاد موزیک" فراهم اورده اید و در یک نشست ترانه های بیادماندنی انها را تداعی میکنید این درست نیست که اهنگها باهم هارمونی نداشته باشد.ترانه ها باید بصورتی تنظیم شود که تماشاچی ضمن تداعی خاطرات گذشته که این ترانه برایش به ارمغان میاورد با عوض شدن ریتم اهنگ و ترانه بعدی رشته افکارش پاره نشود و بیکباره بعد از یک اهنگ شاد شاهد اهنگی که ریتم ان با اولی مثل فاصله از ستاره تا اقاقی است نباشد.
تیـــر ماه ۱۳۵۴
.
