توی قاب خیس این پنجره ها             
عکسی از جمعه غمگین میبینم
 چه سیاه به تنش رخت عزا              تو چشاش ابرهای سنگین میبینم
 
داره از ابر سیاه خون میچکه                جمعه ها خون جای بارون میچکه
 
نفسم در نمیاد جمعه ها سر نمیاد       کاشکی میبستم چشامو این ازم بر نمیاد
داره از ابر سیاه خون میچکه            جمعه ها خون جای بارون میچکه
عمر جمعه به هزار سال میرسه              جمعه ها غم دیگه بیداد میکنه
 آدم از دست خودش خسته میشه                       با لبهای بسته فریاد میکنه
داره از ابر سیاه خون میچکه              جمعه ها خون جای بارون میچکه
جمعه وقت رفتنه موسم دل کندنه          خنجر از پشت میزنه اونکه همراه منه
داره از ابر سیاه خون میچکه             جمعه ها خون جای بارون میچکه