فریدون فرخزاد

تا از آشيانه سويت پر بگيرم
از بندم رها ساز تا از غم نميرم
اين آواز غم‌هاست بر روي لب من
يا آوازي تنهاست هنگام شب من
به تمناي سخن تو
سوي تو مي‌آيم به رهت باز
اين چه سخن باشد كه شكوفد در دل هر آواز