میخک طلایی

یادش بخیر كودكی‌هایمان كه با مجموعه‌های تلویزیونی كم‌نظیری مانند «خانه ما»، «محله برو بیا» و «باز هم مدرسه‌ام دیر شد» سپری می‌شد؛ سریال‌هایی كه میان انبوه بازیگران آنها، یك چهره بیش از دیگران می‌درخشید.
اكبر عبدی كه سال‌ها بعد در سینما هم گام‌های موفقی برداشت و نقش‌های ماندگاری را رقم زد، امسال هم در جشنواره فیلم فجر توانست با رفتن به جلد شخصیت مادر رضا عطاران در فیلم «خوابم می‌آد» بار دیگر توانایی‌هایش را تثبیت كند و نگذارد سینمای كمدی فاخر و درست،از نفس بیفتد. جای شكرش باقی است سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مكمل برای همین فیلم، به این هنرمند نامدار رسید تا تاییدی باشد بر تلاش و هنرنمایی‌اش در سینمای ایران. عبدی پیش از این یك بار دیگر برای فیلم «مادر» به كارگردانی زنده‌یاد علی حاتمی این جایزه را دریافت كرده بود. گرچه عبدی در سینما بازی خوب كم نداشته است و گاهی با داوری نابجا، جایزه‌ای كه شایسته او بوده، به بازیگری كم‌تجربه و ضعیف رسیده است! هنوز خیلی از ما عشقِ فیلم‌ها، به نقش‌آفرینی عبدی در فیلم‌هایی از قبیل «هنرپیشه»، «دلشدگان»، «اجاره‌نشین‌ها»، «دزد عروسك‌ها» و... غبطه می‌خوریم.
اهمیت حضور و بازی اكبر عبدی در فیلم عطاران از آن‌روست كه او برای دومین‌بار پس از «آدم‌برفی» (داوود میرباقری) در نقش یك زن ظاهر شده است. با این تفاوت كه اینجا در خوابم می‌آد، عبدی به سبك و سیاق نمایش‌های تخت‌حوضی كه برای نقش شخصیت‌های زن از بازیگران مردِ زن‌پوش استفاده می‌كردند، با گریم و پوششی متفاوت به قالب یك زن سالخورده درآمده تا علاوه بر این‌كه تابوی همیشگی عدم تماس زن و شوهر و مادر و فرزند را در فیلم‌ها می‌شكند، با خلق موقعیت‌هایی مضحك بر بار كمیك اثر نیز بیفزاید. عبدی چنان در نقش مادر رضا خوش نشسته است كه تا او را معرفی نكنید، كسی نمی‌تواند به سادگی تشخیص دهد این بازیگر همان اكبر عبدی خودمان یا اصلاً یك بازیگر مرد است. البته بنا بر شنیده‌هایی به نظر می‌رسد حضور عبدی در این نقش، نخستین بازی یك هنرپیشه مرد به جای یك شخصیت زن در سینمای جهان باشد و چنین چیزی تاكنون هرگز در هیچ فیلمی سابقه نداشتـه اسـت.ما نیز از این‌كه عبدی دوباره پس‌از چند سال ایفای نقش در فیلم‌های بعضا ضعیف به روزهای اوج و شكوه هنری خود بازگشته، خرسندیم و امیدواریم این روند همچنان تداوم داشته باشد.