متن وصیتنامهی سیمین دانشور
بهنام خدا
7 مرداد 1385
وصیتنامه سیمین دانشور با وصایت خانم لیلی ریاحی
اینجانب سیمین دانشور فرزند دكتر محمدعلی ـ شماره شناسنامه 46625 ـ صادره از شیراز متولد 1300 در شیراز ـ فرزندخوانده و خواهرزادهام، خانم لیلی ریاحی فرزند احمد ـ دارای شناسنامه شماره 768 صادره از اصفهان حوزه یك متولد سال 1327 را وصی خود قرار میدهم كه پس از مرگم ترتیب قرارداد كتابها و ترجمههایم و ترجمههای خارج از كشورم را به عهده بگیرد، و در عوض ثلث از كل اموالم را دریافت دارد.
الف - كتابها و یا ترجمههایی كه كردهام و ناشرانم به قرار زیر است:
خانم ریاحی میتواند به اتكای این وصیتنامه قرارداد با ناشرانم را لغو یا تمدید نماید و وجوه حاصله از فروش كتابها را دریافت دارد.
1- نوشتهها یا تألیفات: شهری چون بهشت ـ سووشون ـ به كی سلام كنم؟ ـ جزیره سرگردانی ـ ساربان سرگردان (جلد دوم جزیره سرگردانی)
2-ترجمه: كمدی انسانی ـ داغ ننگ ـ بنال وطن
3-تالیف: شناخت و تحسین هنر
نه كتاب فوق از انتشارات خوارزمی (مدیر عامل علیرضا حیدری) میباشد.
4-دشمنان ترجمه از چخوف نشر نگاه (مدیرعامل رئیسدانا)
5-از پرندههای مهاجر بپرس (نشر قطره، مدیرعامل فیاضی)، باغ آلبالو (ترجمه از چخوف) ایضا نشر قطره
6-همراه آفتاب (نشر امیركبیر كه اینك در اختیار انتشارات دولتی است)
7-آتش خاموش ـ راز موفق زیستن ـ بئاتریس ـ ماه عسل آفتابی
كتابهای فوق قرارداد تازهای پس از چاپ اول بسته نشده است.
ب- 1- پول نقد در بانك صادرات ایران ـ تجریش
2- دو میلیون تومان سپرده ثابت در بانك ملی ایران شعبه تجریش توأم با دفترچه ثبت حاصل از سپرده (مدارك در فایل خاكستری در كتابخانه موجود است)
وصیتنامهی سیمین دانشور
لیلی خانم وصی من طبق این وصیتنامه و اختیاردار چاپ آثارم میتواند با وراث دیگر ثلث اثاث خانه و لباسهایم را مالك شود.
سیمین دانشور»
به گزارش ایسنا، سیمین دانشور - داستاننویس و مترجم - متولد هشتم اردیبهشتماه سال 1300 در شیراز بود. در سال 1328، دكتری خود را در رشتهی ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت. یك سال بعد با جلال آل احمد ازدواج كرد و در سال 1331 برای مطالعه در رشتهی «زیباییشناسی» در دانشگاه استنفورد، به آمریكا سفر كرد و دو سال بعد به ایران بازگشت. از جمله تألیفها و ترجمههای دانشور عبارتاند از: «آتش خاموش» (1327)، «سرباز شكلاتی» برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف (1331)، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل كارنگی (1332)، «كمدی انسانی» ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون (1334)، «شهری چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پیتون (1351)، «به كی سلام كنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابی» (داستانهای ملل مختلف) (1362)، «جزیرهی سرگردانی» (1372)، «شناخت و تحسین هنر» (مجموعهی مقالات) (1375)، «از پرندههای مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان سرگردان» (1380).
او نخستین زن ایرانی است که به شکل حرفهیی در زبان فارسی داستان نوشت. مهمترین اثر او، رمان «سووشون» است که نثری ساده دارد و به زبانهای متعددی ترجمه شده است. این كتاب از جمله پرفروشترین آثار ادبیات داستانی در ایران محسوب میشود.
سیمین دانشور 18 اسفندماه سال گذشته در سن نودسالگی درگذشت.